بی ام و

بِ‌اِم‌وِ (به آلمانی: BMW) که کوتاه‌شدهٔ عبارتِ «بایِریشه موتورن وِرکه» (به آلمانی: Bayerische Motoren Werke) است و در فارسی معمولاً بِ‌اِم‌وِ تلفظ می‌شود، به‌معنای صنایع موتوریِ بایرن است، یک شرکت خودروساز آلمانی است، که از تولیدکنندگان بنام خودروهای لوکس و موتورسیکلت در جهان به شمار می‌آید. دفتر مرکزی این شرکت در شهر مونیخ قرار دارد.

شرکت ب‌اِم‌وِ در سال ۱۹۱۶ توسط فرانتس یوزف پوپ تأسیس شد. این شرکت هم‌اکنون مالک شرکت‌های رولز-رویس موتور کارز و مینی است. در سال ۲۰۱۵ ب‌ام‌و بیش از دو میلیون و چهارصدهزار دستگاه وسیلهٔ نقلیه تولید کرد. این شرکت در حال حاضر در کشورهای آلمان، برزیل، چین، هند، آفریقای جنوبی و ایالات متحده آمریکا کارخانه تولید اتومبیل دارد.

امروزه اکثریت سهام بِ‌اِم‌وِ در اختیار خانوادهٔ کوانْدْت قرار دارد (اشتفان کواندت ۲۹٪، و سوزان کوانْدْت کلاتن ۲۱٪). حدود نیمی از سهام این شرکت نیز در بازار بورس فرانکفورت در دسترس عموم سهامداران است.

کارخانهٔ بِ‌اِم‌وِ در سال ۱۹۱۷ به‌عنوان یک کارخانهٔ تولید موتور هواپیما تأسیس شد. در سال ۱۹۱۸ و با پایان جنگ جهانی اول، کارخانه به دلیل قطع‌نامهٔ ورسای مجبور شد که بخش تولید موتور هواپیمای خود را متوقف کند. این کارخانه تا سال ۱۹۲۳ تنها موتورسیکلت می‌ساخت و با برداشته شدن تحریم‌ها در سال ۱۹۲۸ آغاز به تولید خودرو کرد.

نخستین خودروی تولیدی بِ اِم وِ، دیکسی بود، که بر پایه آستین ۷ و تحت لیسانس شرکت موتور آستین تولید شد.

نشان این کارخانه از شکل پره‌های ملخ در حال چرخش هواپیما الهام گرفته شده‌است. این نشان در سال ۱۹۲۹ مورد تأیید این کارخانه قرار گرفت.

عوامل زیادی در طراحی چنین نشانی تأثیر داشتند که در این میان می‌توان به پرچم ایالت باواریا که به رنگ آبی و سفید است و همچنین کارخانهٔ موتورسازی راپ که آن هم در باواریا بود و رنگ‌های آبی و سفید را در نشان خود به کار برده بود؛ اشاره کرد. نخستین موفقیت این شرکت تولید هواپیماهای IIa inline-six بود که در زمان پیکارهای جنگی ایجاد شد. در هنگامهٔ جنگ جهانی دوم نیز ب ام و دوباره دست به تولید هواپیما و موتورهای آن برای نیروی هوایی آلمان زد.

پس از جنگ دوم جهانی و مواجهه بخش خودروسازی کارخانه در سال ۱۹۵۹ با دشواری‌های مالی جدی، سهامداران باید تصمیم می‌گرفتند که تولید خودرو را ادامه دهند یا کارخانه را معلق کنند. آن‌ها پس از بررسی‌ها، تصمیم گرفتند به کار خود ادامه دهند. بِ اِم وِ حق تولید خودرویی ایتالیایی به نام ایزو ایستا را خریداری نمود. تولید این خودروی کوچک با نیروی محرکهٔ موتورسیکلت‌های بِ اِم وِ باعث سود دهی و موفقیت نسبی دوبارهٔ کارخانه شد و آن را از ورشکستگی نجات داد. در همان سال بود که ۴۵٪ سهام این شرکت توسط خانواده کوانت خریداری شد و بقیه نیز به صورت عمومی به مردم واگذار شد.

بِ اِم وِ در سال ۱۹۶۶ کارخانهٔ هانس گلس واقع در دینگل فینگ آلمان را خریداری نمود. چنین رایج است که دلیل اصلی خریداری این کارخانه، دستیابی به دانش تولید تسمه تایم برای موتورهایی با میل سوپاپ در بالا، بوده‌است. از آن پس خودروهای گلس با آرم ب ام و عرضه می‌شد.

در سال ۱۹۹۲ ب ام و شروع به خریداری یک تأسیسات عظیم طراحی در کالیفرنیای آمریکا کرد که پیش از این متعلق به استودیو DesignworksUSA بود. تملک کامل این تأسیسات تا ۱۹۹۵ به طول انجامید.

بِ اِم وِ در سال ۱۹۹۴ گروه انگلیسی روور، شامل برندهای تولیدی روور، لندروور و ام جی را خریداری کرد. پس از شش سال زیاندهی شدید در سال ۲۰۰۰ بِ اِم وِ تصمیم به فروش روور گرفت. ام جی و روور به کنسرسیوم فینیکس و لندروور به شرکت فورد فروخته شد؛ ولی بِ اِم وِ در مقابل، حقوق مربوط به مینی و رولزرویس را به دست آورد.

در سال ۲۰۰۲ طراحی خودروهای بِ اِم وِ دچار تغییرات شدیدی شد. از آن جمله می‌توان به طرح‌های رادیکال بِ اِم وِ سری ۷ و بِ اِم وِ زد ۴ به وسیله کریس بنگل طراح ارشد معروف بِ اِم وِ اشاره کرد. در فوریه ۲۰۰۹ کریس بنگل اعلام کرد پس از هفده سال از بِ اِم وِ جدا خواهد شد. از آن زمان آدریان فن هایدونک هلندی که معاون و دست راست کریس بنگل به‌شمار می‌رفت در سمت رئیس بخش طراحی بِ اِم وِ جایگزین او شده‌است.

در ژانویه ۲۰۱۲ بِ اِم وِ توسط فوربز به عنوان خوشنام‌ترین برند خودرویی دنیا شناخته شد^[۱]

موتورهای ساخته شده توسط بِ اِم وِ با اختلافی فاحش مجموعاً دارندهٔ بیشترین عنوان موتور سال در رقابت معتبر بین‌المللی موتور سال می‌باشند.^[۲]